“เพื่อน” …หลังจากที่ผมได้ดูอนิเมะเรื่องหนึ่ง ก็ทำให้ผมยิ่งเห็นคุณค่าของคำๆ นี้มากขึ้น นั่นคือเรื่อง Ano Hana หรือชื่อไทยว่า ดอกไม้ มิตรภาพ และความทรงจำ
ประเทศของเรานั้นมีวันที่ให้ความสำคัญกับบุคคลอยู่เยอะ ไม่ว่าจะเป็นวันพ่อ วันแม่ วันเกี่ยวกับพระมหากษัตริย์ในรัชกาลต่างๆ และแม้แต่วันแห่งความรักอย่างวาเลนไทน์ ส่วนตัวถ้าเป็นไปได้ผมอยากให้เพิ่มวันที่ให้ความสำคัญกับอีกบุคคลหนึ่งซึ่งผมว่าทุกๆ คนต้องมีอยู่ในชีวิต นั่นก็คือ “เพื่อน” นั่นเอง…:)
นี่เป็นสิ่งที่ผมเคยคิดไว้เมื่อนานมาแล้ว เพราะส่วนตัวผมมีเพื่อนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ แต่ทุกคนเป็นเพื่อนที่ดีและมีความหมายกับชีวิตผมมากไม่ต่างจากคนในครอบครัวและคนที่ผมรักเลย…
และหลังจากที่ผมได้ดูอนิเมะเรื่องหนึ่งซึ่งทำให้ผมยิ่งเห็นคุณค่าของคำๆ นี้มากขึ้น
นั่นคือเรื่อง Ano Hana หรือชื่อไทยว่า ดอกไม้ มิตรภาพ และความทรงจำ
หนึ่งในอนิเมชั่นที่มีคนพูดถึงว่าซึ้งและสะเทือนใจมากๆ และส่วนตัวผมถือเป็นอนิเมชั่นดราม่าอันดับต้นๆ ที่ผมเลือกที่จะแนะนำ
แต่เธอก็จำไม่ได้ว่าอะไรคือคำอธิฐานของเธอ แต่รู้แค่ว่าจำเป็นจะต้องให้เพื่อนในกลุ่ม “ซุปเปอร์บัสเตอร์สันติสุข” กลุ่มเพื่อนในสมัยเด็กโดยมีจินตันเป็นหัวหน้า ทั้ง 6 คนอยู่พร้อมหน้ากัน แต่ความสัมพันธ์ของเขากับเพื่อนเก่าในตอนนี้นั้นไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ตั้งแต่ที่เกิด “เหตุการณ์” ที่ทำให้ เม็มมะต้องตาย โดยที่จินตันเองก็คิดว่าเขานั้นเป็นต้นเหตุทำให้เม็มมะต้องตาย จากนั้นเขาก็กลายเป็นคนประเภทที่เรียกว่า ฮิคิโคโมริ (Hikikomori) หรือคนที่เก็บตัวแต่ในห้องและตัดขาดจากโลกภายนอกและเพื่อนๆ ทุกคน
แต่จินตันเองก็ยังรู้สึกผิดต่อเม็มมะ จึงอยากจะช่วยทำให้คำอธิฐานของเม็มมะเป็นจริง เขาจึงต้องค่อยๆ ค้นหา สิ่งที่อาจเป็น คำอธิฐาน เพื่อให้เม็มมะนั้นไปสู่สุขติ และสิ่งนี้เองก็ทำให้จินตันค่อยๆ ได้เจอกับเพื่อนเก่าทีละคน เริ่มตั้งแต่ป๊ปโป๊ะ เป็นคนที่จริงใจและมองว่าจินตันเป็นคนที่เท่ตั้งแต่เด็กๆ
ที่บังเอิญเจอขณะที่ตามหา เม็มมะ และยอมเชื่อจินตันเรื่องเม็มมะกลับมาหา และช่วยกันคิดว่าอะไรจะเป็น คำอธิฐานของเม็มมะ ต่อมาคือ…
อานารุ ที่แอบชอบจินตันตั้งแต่เด็กๆ และแอบอิจฉาเม็มมะมาตลอดเพราะร้สึกว่าจินตันนั้นแอบชอบเม็มมะ แต่ก็มาช่วยกันเล่นเกม โนเกมอน เพราะคิดว่าคำอธิฐานของ เม็มมะคือแรร์โนเกมอนที่ เม็มมะเคยอยากได้ แม้ว่าจะยังไม่ใช่คำอธิฐานของเธอ แต่ก็ทำให้จินตันได้กลับมาเป็นเพื่อนกับ อานารุ อีกครั้ง
ต่อมาป๊อปโป๊ะจึงคิดจะรวมตัวเพื่อนทุกคนในกลุ่ม “ซุปเปอร์บัสเตอร์สันติสุข” จึงได้ชวนทุกคนมาปาร์ตี้บาร์บีคิวกันที่ฐานลับ ที่ซึ่งพวกเขาเคยใช้เป็นที่รวมตัวกันตั้งแต่สมัยเด็กๆ และครั้งนี้เองจึงได้เจอกับ อีก 2 คนที่เหลือ คือสึรุโกะ
ที่แอบชอบยูกิอัทสึ และอิจฉาเม็มมะเช่นกันเพราะยูกิอัทสึเองก็ชอบเม็มมะ และสุดท้าย ยูกิอัทสึ
เป็นคนที่แอบชอบเม็มมะอย่างออกนอกหน้าออกตา แต่ก็อิจฉาจินตันเพราะรู้สึกว่าเม็มมะนั้นสนิทกับจินตันมากเกินไป และตอนนี้กลุ่ม “ซุปเปอร์บัสเตอร์สันติสุข” ก็ครบแล้ว
หลังจากที่ได้กลับมาเจอกัน แม้ว่าจะยังไม่รู้สึกดีต่อกันสักเท่าไหร่นัก และก็ยังไม่เชื่อที่จินตันพูดว่าเม็มมะกลับมา เพราะนอกจาก จินตัน แล้วไม่มีใครที่สามารถมองเห็น เม็มมะ หรือได้ยินสิ่งที่เธอพูด แต่ทุกๆ คนต่างมีความรู้สึกหนึ่งที่เหมือนกัน นั่นก็คือ ความรู้สึกผิด และคิดว่าตัวเองมีส่วนที่ทำให้ เม็มมะต้องตาย ทุกคนเลยพยายามช่วยคิดกันว่า คำอธิษฐาน อะไรที่สามารถทำให้เม็มมะไปสู่สุขติได้
แต่หลังจากพยายามช่วยกันหาสิ่งที่ เม็มมะปราถนา ก็ยังไม่เจอ จนในที่สุดก็ได้ไปอ่านไดอารี่ของเม็มมะ แล้วมีสิ่งหนึ่งที่ยังน่าจะค้างคาใจของเม็มมะอยู่ นั่นก็คือ ในช่วงที่คุณแม่ของจินตันป่วย เม็มมะเชื่อว่าถ้าได้เขียนจดหมายไปหาพระเจ้าเพื่อขอให้คุณแม่จินตันหายดี น่าจะทำให้คุณแม่ของจินตันหายจากโรคได้
และคิดว่าสิ่งที่น่าจะขึ้นไปสูงจนถึงพระเจ้าก็คือ ดอกไม้ไฟ ดังนั้นเม็มมะและเพื่อนๆ ทุกคนจึง “อยากจะสร้างดอกไม้ไฟและยิงเพื่อส่งจดหมายขึ้นไป”
แต่ความฝันนี้ก็ยังไม่เคยเป็นจริง เพราะตอนเด็กนั้นคงจะไม่สามารถสร้างดอกไม้ไฟได้ด้วยตัวเอง ทุกคนจึงพยายามที่จะช่วยกันที่จะทำให้สิ่งนี้เป็นจริงให้ได้ แต่ขณะที่ทุกคนท้อเพราะปัญหาที่เกิดขึ้นระหว่างการสร้างดอกไม้ไฟ ในฐานลับที่พวกเขารวมตัวกัน ทุกคนต่างอยากจะเลิกทำเพราะมันยากเกินไป และที่สำคัญก็คือทุกคนคิดว่าจินตันคิดไปเองว่าเม็มมะนั้นมีตัวตนจริงๆ แต่ทันใดนั้นเอง เม็มมะก็ตัดสินใจที่จะสื่อสารกับทุกๆ คนผ่านทางการเขียนลงบนกระดาษ
ในที่สุดก็สามารถทำดอกไม้ไฟได้จริงๆ แต่พอใกล้ถึงเวลาที่จะต้องยิงดอกไม้ไฟจริงๆ จินตันกลับรู้สึกลังเล เพราะว่าหากคำอธิฐานเป็นจริง เขาคงจะไม่ได้เจอเม็มมะอีก การที่เขาได้อยู่กับเม็มมะเป็นช่วงเวลาที่เขาอยากจะให้เป็น
นอกจากเรื่องราวเกี่ยวกับเพื่อนแล้ว ก็ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ส่วนตัวแล้วผมว่า เรื่องนี้ถ่ายทอดออกมาได้ดีมาก นั่นคือเรื่องเกี่ยวกับครอบครัว
ครอบครัวของจินตัน หลังจากที่คุณแม่ได้เสียชีวิต และเหตุการณ์ ที่ทำให้เม็มมะต้องตายนั้น จินตัน ก็กลายเป็นพวก ฮิคิโคโมริ หรือพวกเก็บตัว แต่คุณพ่อของเขาเลือกที่จะตามใจ และพยายามที่จะเข้าใจตัวของจินตัน ไม่ได้ดุด่า หรือบังคับให้เขาไปโรงเรียนหรือทำอะไร เพราะคิดว่าตัวของจินตันเองก็มีบาดแผลทางใจ แต่ตัวคุณพ่อเองก็ไม่ได้ทอดทิ้งเขาไปไหน แต่กลับพยายามใช้ความเข้าใจเพื่อที่จะประคับประคองความเป็นครอบครัวเอาไว้ให้ได้
ในคืนนั้นขณะที่จินตันกลับมาจากทำงานพิเศษ ก็มีโทรศัพท์จากเพื่อนๆ ว่าให้ออกมาโดยที่ไม่ให้เม็มมะรู้
เมื่อเจอกัน ทุกคนจึงบอกกับจินตันว่าบางทีการที่เม็มมะนั้นยังไม่ไปสู่สุคติ เพราะจริงๆ แล้วทุกคนต่างอยากให้เธอไปสู่สุคติด้วยเหตุผลของตัวเอง และความรู้สึกผิด และคิดว่าเม็มมะคงไม่สามารถไปสู่สุคติได้ด้วยเหตุผลที่เห็นแก่ตัวอย่างนี้ ทุกคนเลยอยากจะขอโทษเม็มมะ
แต่ขณะที่จินตันกลับมาบ้านเพื่อมาเรียกเม็มมะไปที่ฐานลับ เม็มมะก็เหมือนกับว่าจะค่อยๆ จางลง และพร้อมกันนั้นเม็มมะก็จำได้แล้วว่าอะไรคือความปราถนาของเธอ นั้นก็คือ สัญญาที่เคยให้ไว้กับคุณแม่จินตันก่อนตาย ที่จินตันในตอนนั้นเก็บกด และไม่ยอมแสดงอารมณ์ ดังนั้นคุณแม่จินตันพูดลอยๆ กับเม็มมะว่า อยากให้จินตันร้องไห้ เพื่อปลดปล่อยความเศร้าบ้าง เม็มมะจึงสัญญาว่า จะทำให้จินตัน “ร้องไห้” ให้ได้
และในตอนนี้ความปราถนาของเธอก็ได้เป็นจริงไปแล้ว แต่จินตันอยากให้ทุกคนได้ร่ำลาเม็มมะด้วย จึงพาเม็มมะไปหาทุกๆ คนที่ฐานลับ แต่พอถึงที่นั่น จินตันก็มองไม่เห็นเม็มมะแล้ว
แล้วเม็มมะก็บอกว่า “เล่นซ่อนหาอยู่” ทุกคนจึงออกตามหาเม็มมะ และเม็มมะจึงใช้เวลาขณะที่ทุกๆ คนตามหาเธอเขียนจดหมายถึงทุกๆ คน
เม็มมะไม่เคยโกรธใครเลย และอยากให้กลุ่ม “ซุปเปอร์บัสเตอร์สันติสุข” ทุกคนกลับมาเป็นเพื่อนกัน
และในตอนนี้เธอก็ทำสำเร็จแล้ว… และก่อนที่เม็มมะจะหายไป ทุกคนก็สามารถมองเห็นเม็มมะเป็นครั้งสุดท้าย
ดูจบแล้วก็คิดถึงเพื่อนๆ ขึ้นมาเลย
เวลาที่เราอกหัก เสียใจ หรือมีปัญหาอะไรในชีวิต หลายๆ คน เลือกที่จะเล่าและปรึกษากับเพื่อนก่อนเป็นคนแรก ผมเองก็เป็นอย่างนั้น นอกจากนั้นเวลาเราเกิดปัญหา เพื่อนก็ยังเป็นคนแรกๆ ดังนั้นผมว่าถ้ามี วันพิเศษสักวันหนึ่งให้เราได้คิดถึงความสำคัญของ “เพื่อน” บ้างก็คงจะดีเหมือนกันนะ…:)
เรื่องที่เกี่ยวข้อง >>
– NANA ความงดงามในภาพการ์ตูน
– ราเม็งแห่งความฝัน
– “ป้ายบอกทาง”
– 24 ชม.
– ใจบันดาลแรง
#ano hana
