รีวิวภาพยนตร์ญี่ปุ่น Jiro Dreams of Sushi

ได้ไปดูหนังญี่ปุ่นรอบพิเศษของ house RCA เรื่อง Jiro Dreams of Sushi มา เมื่อวันที่ 22 ธันวาคม 2554 ส่วนตัวถือว่าเป็นของขวัญคริสมาสต์ & ปีใหม่ที่ดี และรู้สึกโชคดีที่ได้ดูหนังเรื่องนี้ก่อนสิ้นปีด้วย เพราะเหมือนกับได้ฟังเรื่องราวของคุณปู่จิโร่ แล้วก็นั่งทบทวนตัวเองไปด้วย ที่ผ่านมาเราทำอะไรไป ตอนนี้เราคิดอะไรอยู่ และในอนาคตควรจะปรับปรุงเปลี่ยนแปลงอะไรบ้างมั้ย คือ..เห็นความตั้งอกตั้งใจของทุกคนในหนังเรื่องนี้แล้ว “อาย”

ก่อนจะไปดูหนังเรื่องนี้ หลายคนบอกว่าเป็นหนังที่ภาพสวยอีกเรื่องหนึ่ง เราก็รอดู…ซึ่งเท่าที่เห็น สังเกตว่าภาพจะไม่ค่อยเหมือนหนังญี่ปุ่นเรื่องอื่นๆ ภาพค่อนข้างเคลียร์ได้อารมณ์หนังฝรั่งมากกว่า หนังญี่ปุ่นส่วนใหญ่ภาพมันออกจะฟุ้งๆ ฝันๆ นิดหน่อย อาจจะเป็นเจตนาของคุณเดวิด เกลบ์ ซึ่งเป็นผู้กำกับก็ได้เนอะ แต่แอบชอบเหลี่ยมมุมของภาพนะ มันทำให้เรื่องราวดูสดดี มีชีวิตชีวา แม้คนในภาพจะไม่ค่อยได้ขยับตัว หรือมี movement กันมากสักเท่าไรก็เหอะ

แล้วตอนที่ได้เห็นตัวอย่างหนัง Jiro Dreams of Sushi ก่อนหน้านี้ ก็รู้สึกสนใจที่เขาใช้เพลงประกอบสไตล์วงออเครสต้า (ใครเป็นแฟน Nodame Cantabile คงได้ฟังกันจนติดหู) แต่พอได้ดูหนังแล้ว ก็ถึงกับร้องอ๋อเลย ว่าทำไมถึงใช้เพลงประเภทนี้มาประกอบภาพยนตร์ เข้ากับเรื่องราวของคุณปู่จิโร่สุดๆ (maestro ผู้ควบคุมท่วงทำนองแห่งร้านซูชิ) คนทำเขาก็เข้าใจคิดนะเนี่ย!!

เรื่องราวส่วนใหญ่ในหนังก็เป็นชีวิตประจำวันของพ่อครัวซูชิทั่วๆ ไป ซึ่งก็ทำอะไร “ซ้ำๆ” ทุกวัน จะต่างก็ตรงที่ว่าร้านซูชินี้เป็นของคุณปู่จิโร่นี่แหล่ะ ปู่จิโร่..The Perfectionist ผู้ไม่เคยพอใจกับผลงานของตัวเอง จะปีนไปสู่จุดที่สูงขึ้นเรื่อยๆ ทั้งๆ ที่ไม่มีใครบอกได้ว่าจุดที่สูงที่สุดของอาชีพพ่อครัวซูชินี้อยู่ที่ตรงไหน ปู่จิโร่เข้มงวดกับตัวเอง เข้มงวดกับลูกๆ เข้มงวดกับทุกคนในร้าน แต่ใครๆ ก็ดูจะรักปู่จิโร่กันทั้งนั้น แถมการได้รับการยอมรับจากคุณปู่จิโร่ในฐานะ 職人 (Shokunin ผู้มีฝีมือ) ดูเหมือนจะเป็นความฝันแรกๆ ของเหล่าพ่อครัวซูชิฝึกหัดกันเลยด้วย

เท่าที่สังเกตคุณปู่แทบจะไม่เยินยออะไรตัวเองเลย มีแต่คนอื่นๆ ที่พูดชื่นชมคุณปู่จิโร่ ถูกต้องที่สุด..คนเก่งก็ควรให้คนอื่นชม ไม่ใช่ชมแต่ตัวเอง (แล้วให้คนอื่นมาแอบด่าลับหลัง) ในเรื่อง Jiro Dreams of Sushi นี้ คุณปู่จิโร่ก็ไม่ได้เด่นอยู่คนเดียว ทุกคนรอบตัวคุณปู่มีความสำคัญหมด แล้วยังทำให้ได้รู้อีกว่าอันที่จริง คนญี่ปุ่นแบบคุณปู่จิโร่นั้นมีเยอะ ทั้งพ่อค้าปลามากุโร่ พ่อค้ากุ้ง พ่อค้าข้าว พวกเขาต่างตั้งใจทำงานของตัวเองให้ออกมาดีที่สุด

สรุปว่า Jiro Dreams of Sushi ให้ปรัชญาในการดำเนินชีวิตแบบคนญี่ปุ่นหลายอย่าง ขนาดตอนปิดเรื่องก็ยังมีความเรียบง่ายสมกับเป็นหนังญี่ปุ่น แม้ผู้กำกับจะไม่ใช่คนญี่ปุ่นแท้ๆ ก็เหอะ อยากรู้จริงๆ ตอนจบ..คุณปู่จิโร่กำลังคิดอะไรอยู่น๊า (อดใจไม่อมยิ้มตามก็ไม่ได้ ฮะ ฮะ)

ตอนหนังจบ เดินออกจากโรงมา ก็คิดว่าอยากจะดูอีกสักรอบ…ใครชอบหนังแนวนี้ต้องอยากดูกันแน่ๆ เลย (แต่ แอบขัดใจเล็กๆ ว่า เป็นผู้หญิงแล้วไง สืบทอดกิจการครอบครัวไม่ได้ที่ตรงไหน..ฝะ ก็ในหนังมีพูดเรื่องนี้อยู่นิดหน่อย แอบดีใจเล็กๆ ด้วยเหมือนกันว่า ดีนะที่เราไม่ใช่ผู้หญิงญี่ปุ่น..ผู้หญิงไทยยังมีโอกาสทางสังคมเยอะกว่าเขา หน่อยนึง เฮอะ เฮอะ)

23 December 2011

Comments

comments